Huldegroet geschreven door Ward Vervarcke, leraar en de stedelijke jongensschool te Knokke ter ere van de gesneuvelden aan de IJzer in WOI. De ode werd in spreekkoor voorgedragen door leerlingen van de school bij de inhuldiging van het oorlogsmonument, in 't jaar 1922, op het Burgemeester Frans Desmidtplaats te Knokke. Tekst: Gij vielt in 't vuur van wilden strijd, die razend laaide aan de IJzerboorden. Gij hebt u stervend neergevleid, in 't slijk, zo rood van menschenmoorden. Gij droomdet soms aan ver geluk, aan stil en rustig schoon genieten. Een kogel beet d'illusie stuk ? , en liet uw bloed heel trage vlieten. Een beeld vervaagde voor uw blik, en kreundend dacht gij aan uw Knokke. En brekend klonk uw stervenssnik, ter mond, waar dreef een schuimevlokke ?, uw huis met heel zijn liefdeschat. Uw zee, uw bos, uw blonde duinen, uw dijk, uw strand, uw mooie stad, 't lag al voor U in zwarte puinen ? En wenend hebt Ge opgestaard, in neveldonkre diepe luchten, gesidderd als het boomgeblaart, bij ruisend-droeve windezuchten, ge voeldet diep het eindloos wee, van jong en sterk te gaan uit 't leven. Het leven met zijn wondren vrêe, dat zoveel nog aan U moest geven. En zwijmend, stil, onnoembaar môs, hebt gij gepreveld, duistre woorden ? ? En plots viel 't brekend ooge toe ? ? men slachtte voort langs IJzerboorden. Gegroet, O jonge schone leven. Gegroet ! Gegroet ! G'hebt AL gegeven.