André Delblaere schrijft: 'In mijn prille kindertijd was ik als Gents stadskind veel ziek en eerst ging ik elk jaar een tijdje 'op kolonie' in Knokke. Als 5jarig knaapje kreeg ik daar âden kroep' wat men nu difterie noemt. Toentertijd was dat levensgevaarlijk en ik herinner me dat ik ijlings per auto dokerend op de kasseibaan naar Brugge werd vervoerd en daar wekenlang door een zilveren buisje dat door mijn opengesneden keel stak, ademde en gevoed werd met geitenmelk. Daarop besloot mijn moeder zelf elk jaar met mij de maand augustus door te brengen aan zee! Aldus in 1932 was ik, dat tenger knaapje op de foto, terug aan zee en wellicht zijn mijn oom en tante en mijn vader dan met de eerste 'congé payé' ons komen bezoeken... De band met Knokke is steeds blijven bestaan. Mijn ouders hun wittebroodsweken in 1924 brachten zij er door, de herinnering aan mijn verblijf in die kolonie borrelt steeds op als ik nu aan dat gebouw aan het stadhuis voorbij slenter, nâ de pijnlijke oorlogsjaren was onze badstad het eerste doel om weer het zilte genot van strand en zee op te zoeken. Het lag voor de hand dat voor bepaalde (niet financiële!) redenen ik begin der â??70 jaren onze badstad als hoofdverblijfplaats verkoos en nu op rust kan genieten van alles wat Knokke me te bieden heeft. Dat ventje op de foto is nu bijna 86 jaar. De 'carosserie' kraakt en piept maar zoals u kan vaststellen is hij nog â??up to date' wat pc en internet betreft!'