Hij is de zevende zoon in een arbeidersgezin met elf kinderen. In mei 1945, hij was toen zestien jaar, begon Durnez als journalist te werken voor De Nieuwe Standaard, later voor De Nieuwe Gids, 't Vrije Volksblad en Het Nieuws van den Dag. Vanaf 1953 schreef hij voor De Standaard en Het Nieuwsblad. Hij verliet deze kranten slechts voor een periode tussen 1966 en 1969 waarin hij redacteur was voor de kranten van de Brabant Pers (Brabants Dagblad en Eindhovens Dagblad) en voor Het Volk, en literair adviseur bij uitgeverij Van In. Hij ging in 1992 met pensioen, maar hij blijft productief met columns en biografieën.