Inleiding

Sint-Margriete ligt in een vlak polderlandschap met een viertal visrijke kreken. In het dorpscentrum staat de neogotische Sint-Margarethakerk (1881-1882). Op weg naar het kerkplein staat het beeld van Reynaert voor de troon van Koning Nobel.
In de wijde omgeving zijn er vier grenspalen of tiendenpalen. Dit waren afbakeningen tussen de bezittingen van de Gentse Sint-Baafsabdij (initialen SB), de Sint-Pietersabdij en de gronden van het bisdom Doomik. Het zijn overblijfselen uit de 15de en de 16de eeuw.

Belangrijke gebouwen

Sint-Margarethakerk

De neogotische kerk uit 1881 beheerst heel het polderlandschap. Haar aankleding is interessant, vooral het O.-L.-Vrouwaltaar en het hoogaltaar. Verder zijn er enkele 17de en 18de eeuwse schilderijen te zien. Enkele elementen herinneren aan de vroegere kerk: de kuip van de gotische doopvont, de schilderijen en het Sint-Margarethabeeld (1750). De altaren, de preekstoel en de kruisweg zijn typisch neogotisch. Op het kerkhof staat de Sint-Margarethakapel (1727) met binnenin een waterput. De ommegang ter ere van Sint-Margaretha werd onlangs mooi gerestaureerd. Vroeger was dit een bedevaartsplaats. Historisch gezien is dit de vijfde kerk van Sint-Margriete. De vorige kerk stond op de huidige toegangsweg van het kerkhof (koor ter hoogte van het kruis).

Belangrijke beelden

Bas-reliëf "Reynaert voor de Troon van Koning Nobel"

Beeld en sokkel in harde rode graniet "Multicolor-Red" uit India.

Figuren:

• Koning Nobel de leeuw
• Bruun de beer
• Canticleer de haan
• Tiecelijn de raaf

Om zijn wandaden wordt de vos voor het hof van de koning gedaagd.

Eén van de boodschappers is Bruun de beer, die tot zijn schade en schande naar de boom wordt gelokt, waar volgens de vos honing te vinden is. De beer komt klem te zitten in de boom en wordt door de bevolking (o.m. van Absdale) deerlijk toegetakeld.

De belangrijkste aanklager is Canticleer de haan. Hij verhaalt voor het hof hoe Reynaert plots opdook in een monnikspij met staf, "Die Hij Haalde In Elmare". Het verdronken Elmare paalde aan Sint-Margriete. De vos beweerde dat hij nu pelgrim en kluizenaar was, en afzag van het eten van vlees.

De haan liet opgelucht zijn kroost buiten de omheining van het erf, waarna de vos toesloeg.

Voor het hof verklaart de haan: "Van mijn vijftien kinderen heeft de ongure er slechts vier gelaten." Een monument voor de vier overblijvers staat te Kruishoutem. De vos doodde ook Coppe de kip. Zij ligt begraven in een monument voor haar te Deinze.