Nooit vergeten

Langzaam tikt de tijd
de jaren gaan voorbij
ze vochten hier als leeuwen
de herinnering bleef bij mij.

Canadese soldaten
kwamen ons ter hulp
getroffen door granaten
‘t bloed kleurde als een tulp.

De gezichten steeds gespannen
hun ogen ware dof
veel jeugdige jonge mannen
sneuvelden met een plof...

We zullen nooit vergeten
wat zij voor ons toen deden
dagen en nachten strijden
op ‘t scherp van de sneden.

Komt het eenmaal zo ver
dat wij er niet meer zijn
jeugd, neem de fakkel over
voor uw vrijheid leden ze pijn.

Lang leve Canada.

Gerard Adriaenssens
9.10.1997