Op bezoek bij Roger Baert

André Desmidt

De koffie stond op tafel in de Pannenstraat en Roger had al een en ander voorbereid om ons gesprek vlot te laten verlopen. Dat lukte zeer goed met een “lukstje” bij de koffiefilter !

Herkomst

De vader van Roger heette Maurice en was afkomstig van Zeebrugge. Hij was gehuwd met Yvonne Brouns uit Lissewege.

In 1940 vestigden ze in Heist en openden er langs de Nicolas Mengélaan Café de la Gare. Hij was kapper/cafébaas (vroeger was dat zo) (op de foto de klas met kinderen geboren in 1934 bij meester Triphon Leliaert)

Roger Baert werd geboren in 1933 en was dus amper 7 jaar toen hij bij het begin van de oorlog in Heist arriveerde.

Hij liep er dan ook school in de gemeenteschool onder andere bij meesters René Vlietinck (medestichter van Heyst Leeft) en Triphon Leliaert (die hem ook de liefde voor de muziek bijbracht).

Klasfoto tweede studiejaren 1940-41-42 met meester René Vlietinck
(bovenaan Roger met zijn vriend Helsmoortel)

Roger liep school tot zijn veertiende jaar en moest daarna thuisblijven om te helpen bij het ouderlijk bedrijf.

Vader verhuurde fietsen langs de Zeedijk (enkele huizen van het hotel des Bains) waar ze ook woonden en appartementen verhuurden.

In die tijd waren er zeven fietsverhuurders in Heist (kinderrijtuigen en cuissetaxen). De ganse winter had men de handen vol met het herstellen en herschilderen van de karretjes.

Moeder Yvonne met Roger en dochter Rosette (1949)

Aangezien het gezin langs de Zeedijk woonde herinnert Roger zich ook zeer goed de overstroming van 1 februari 1953 (hij was toen negentien jaar en 2 maanden).

Ter hoogte van het hotel des Bains was er een ernstige dijkbreuk en de fundering van het hotel lag bloot. Er heerste een paniekstemming in het gezin Baert en moeder riep voortdurend dat de wereld ging vergaan.

In die tijd kwam het water bij hoogtij steeds tot tegen de dijk (parré) maar bij hevige storm sloeg het water over de reling en stroomde het zeewater over de zeedijk.

Door de hevige noordenwind sloegen de hevige golven fel tegen de dijkglooiing waardoor de voegen tussen de granietblokken los kwamen. Dit had voor gevolg dat het kolkende zeewater het zand uitschuurde waardoor er achter de granietblokken grote holtes ontstonden met als fatale gevolg een instorting van de zeedijk.

Gelukkig vielen geen doden te betreuren maar zeer veel materiële schade.

Jeugd

De jaren vijftig waren geen jaren van luxe... de oorlog lag nog fris in het geheugen en iedereen trachtte de geleden schade te herstellen.

De vrijetijdsbesteding van de jongeren beperkte zich tot voetballen op het strand en in de zompige weiden naast de frères.

In de winter waren de koepitten vervroren en kon er geschaatst worden. De ouders timmerden zelf een soort slede in mekaar en de kinderen hadden dolle pret.

De jonge Roger fier poserend op zijn zelfgemaakte fiets

Roger was ook een liefhebber van de fiets en was als kind al een beetje “coureur”. Zelf maakten zij van diverse stukken een mooie fiets die ze zelf schilderden.

Zij namen ook deel aan koersen maar het probleem was dat ze de verplaatsingen steeds met de fiets moesten doen. Als er bijvoorbeeld een koers was in Oostende dan moesten ze met hun fiets rijden van Heist naar Oostende (en na de koers terug natuurlijk) om dan deel te nemen aan de eigenlijke koers. Laat ons zeggen dat ze vooraf al goed de spieren los gereden hadden...

Ooit had hij als 16-jarige een ernstig ongeval (1949) en een meisje uit de straat liep in paniek naar zijn moeder om te zeggen dat Roger verongelukt was... en moeder was uiteraard in alle staten. Dr. Deklerck kwam ter plaatse bij het auto-ongeval en gaf hem een spuitje met de woorden: als dit niet helpt is hij een vogel voor de kat.

De lokale vedetten Roger Baert en Julien Monballiu

Roger was aangesloten bij de coöperatieven maar hij is gestopt omdat er hem ooit iemand vroeg of hij stimulerende middelen gebruikte. Hij was razend en gekrenkt want hij reed op eigen kracht. Later fietste hij wel veel als cyclotoerist.

Bij recente doktersonderzoeken stelde de dokter vast dat hij het lichaam van een echte sportman heeft!

Maar toch begint de carrosserie wel een en ander te mankeren wat niet te verwonderen is gelet op de leeftijd.

Werken

Er was niet alleen tijd voor ontspanning... er moest ook gewerkt worden en tussendoor moest er ook nog een lief gevonden worden.

Wat dat lief betreft ging dat tamelijk vlot want op een bepaald moment kwamen een veertigtal jonge meisjes (wezen) uit Leuven op vakantie naar Heist voor drie weken. En het toevallig wilde dat Roger juist in congé was tijdens zijn legerdienst. Ze logeerden in hotel naast ons.

Hij zette zijn gedacht op Jeanne Schievens en op 6 april 1956 huwden ze na een vrijage waar ze elkaar maar om de drie maanden zagen. De mobiliteit was in die tijd niet zo groot en verre verplaatsingen (Heist naar Leuven of omgekeerde met de trein waren kostelijk !). Van telefoneren was er geen sprake maar er werden wel zeer veel liefdesbrieven geschreven.

Om op te sommen wat Roger allemaal gedaan heeft om de kost te verdienen en zijn gezin te onderhouden zouden we meer dan een bladzijde nodig hebben: werken in de glasfabriek, in de Brugeoise in Brugge, bij de ferryboat, op de scheepswerven Boussé, als lasser, bij houthandel Lantsoght, schildersbaas, bij houthandel Bulcke...

In 1965 namen ze de stranduitbating van Genoveva Pauwaert (echtgenote van Triphon Devlieghe) over en deden tot en met het jaar 1972 het seizoen met hun strandkabienen geschilderd in het groen en rosé...

Roger betreurt nog altijd dat alles sinds de fusie in het wit moest geschilderd worden waardoor het Heistse strand veel minder kleurrijk werd.

In de living prijkt nog steeds een mooi schilderij met hun stranduitbating toen ze op nummer 21 stonden tijdens hun laatste jaar (1972).

Men vroeg toen 6 frank voor een “pliang” of ligzetel (de franstaligen spraken van een transatlantique).

Vroeger waren er in totaal 21 stranduitbatingen waarvan er 5 ten westen van de rampe en 16 ten oosten van de rampe (waar nu de duinen zijn voor het bosje van Heist).

Van Zeebrugge tot aan de Bristol kwam het water bij hoog tij tot tegen de dijk.

Elke dag moest men houten palen in het zand slaan om de windzeilen te bevestigen. Later werden het ijzeren staken. De mannen kwamen ’s morgens en ’s avonds om de vrouw te helpen om de “boel” uit te zetten en binnen te halen.

Elke “baigneur" trachtte iets verder te zeilen dan zijn buur om de klanten die wandelden langs het laag water op te vangen.

Er waren dagen dat men goed de kost verdiende maar er waren ook dagen dat er niets verdiend werd temeer men twee jobstudenten in dienst had. Het seizoen was veel korter en eens de zeewijding voorbij was het gedaan.

Alhoewel er kwam nog een opflakkering met de bloemenstoet en toen werden ook zetels verhuurd op de dijk.

Nadien werden zeilen en ligzetels afgeschuurd zodat het ziltige uit de doeken was waardoor het risico op schimmel (bespot) veel kleiner werd tijdens de vaak natte kille winters.

Tijdens de winters werden de kabienen en tenten gerepareerd en opnieuw geschilderd want een goed onderhoud van het materiaal was zeer belangrijk.

Stranduitbating Roger Baert en Jeanne Schievens met kinderen Marleen, Anneke, Yvette en Mare (1969 - gelote plaats nr 5 aan de rampe waar Photo Hall stond)

Roger is zijn beroepsloopbaan geëindigd als pèèrder of vislosser in Zeebrugge.

Nu geniet hij van een welverdiende rust als jonge tachtiger.

Hij verzamelt dobbelstenen (teerlingen) en zijn vrouwtje met wie hij al meer dan 56 jaar getrouwd is die verzamelt kleine varkentjes. Een reden voor hen om naar de rommelmarkten te gaan maar als er lezers zijn die dergelijke prularia in huis hebben dan kunnen ze die steeds afgeven in de Pannenstraat 179.

************

BELGISCH KAMPIOENSCHAP DRAAIORGELS IN HEIST