Tweede wereldoorlog: Heistenaars op de vlucht in Engeland

Tijdens de Tweede Wereldoorlog konden veel Heistse vissers vluchten naar Engeland.

Gedurende de ganse oorlog verbleven ze daar en vele Heistse kindjes werden in die periode dan ook in Groot-Brittannië geboren.

We ontvingen twee foto's die herinneren aan die periode. Het betreft vooral kinderen en wellicht staan er naast Heistse jongens en meisjes ook heel wat Engelse kinderen op.

Onze vraag is evenwel of U bepaalde personen herkent of meer misschien... of U ook op die foto staat genomen in BRIXHAM.

Uw reactie graag bij een van de bestuursleden, waarvoor nu reeds onze dank.

***************

PIER EN WANNE

We kregen van een aantal Heistenaars ongeruste vragen in verband met onze reuzen.

• Zijn Pier en Wanne ziek of in 't rustoord ?
• We hebben onze reuzen al bijna twee jaar niet meer gezien ???

Aangezien we hun bekommernis delen en ook benieuwd zijn hoe onze zeventigjarigen het stellen, gingen we even op onderzoek.

Geruststellend is zeker dat Pier en Wanne nog niet dood zijn, maar we hebben toch moeten vaststellen dat ze liggen te zieltogen in de gemeentelijke depot en dat momenteel niemand zich echt bekommert om hun gezondheidstoestand... er is geen opname in een verzorgingstehuis en zelfs geen palliatieve zorgverstrekking.

De ongerustheid van de Heistenaars over hun bewegend erfgoed is dus terecht. Pier en Wanne zijn ontmanteld en hebben niet alleen kleerscheuren maar zijn ook gebuild en geblutst in het aangezicht en aan de handen.

Heyst Leeft zal dus actie ondernemen opdat op de gemeentebegroting een bedrag tot eerherstel zou voorzien worden. Dit werd trouwens op een politieke bijeenkomst van de meerderheid al gesuggereerd door gemeenteraadslid Vlietinck.

Laat ons hopen dat we volgende zomer terug Pier en Wanne in volle glorie kunnen begroeten op de folkloremarkt en dat het Gemeentebestuur bewijst dat zorg voor erfgoed in Knokke-Heist geen ijdel woord is erf-goed = erg-goed... laten we hopen.

Volgend jaar zullen we er in elk geval voor zorgen dat Pier en Wanne op de voorpagina van ons tijdschrift prijken zodat het collectief geheugen wat opgefrist wordt.