Aflaatprentje
Vanaf 1840 vindt men de eerste bidprentjes waarmee men een aflaat kan verdienen, ofwel voor zichzelf ofwel voor de overledene. Vanaf 1880 zijn ze iets meer verspreid.
De katholieke leer kent het systeem van "aflaten": "kwijtscheldingen der tijdelijke pijnen, die wij schuldig waren te lijden voor onze zonden" (catechismus 1938, p. 55). De zondaar moet die "tijdelijke pijnen" doorbrengen in het vagevuur. Door het verdienen van aflaten kon men de tijd in het vagevuur verkorten en sneller in de hemel komen.
De Paus legde de modaliteiten voor het verdienen van een aflaat vast: men moest eerst biechten, de communie ontvangen en een vastgesteld gebed binnen. Het meest gebruikte gebed was het gebed ter ere van de Vijf H. Wonden van Christus dat men moest bidden terwijl men voor een afbeelding van het H. Kruis knielde. Daarom bestond de afbeelding op de bidprentjes dikwijls uit Christus aan zijn kruis.
 |
 |
 |
 |