Eerste Wereldoorlog
Tijdens de Eerste Wereldoorlog krijgen haven en de inwoners van Zeebrugge het zwaar te verduren. De Duitse bezetter neemt met duizend soldaten de haven in, waarna die dienst doet als schuilplaats voor de gevreesde U-boten.

In 1918 gaat het Britse leger tot de actie over. De aanval op Zeebrugge, geleid door vice-admiraal Keyes, begint met een afleidingsmanoeuvre: drie kruisers, waaronder de Vindictive, bestormen de havendam om het Duitse zwaar geschut uit te schakelen. Drie andere kruisers, gevuld met cement worden tot zinken gebracht in de havenmond voor de zeesluis, zodat de U-boten niet meer kunnen uitvaren. De aanval is een succes.

In 1919 woont er bijna niemand meer in Zeebrugge. Wie hulp zoekt, moet te voet naar Brugge. Britse troepen helpen onverwacht aan de heropbouw. De industrie komt traag op gang. Toch stromen de Britse ponden binnen omdat veteranen op Saint-George's Day (23 april) jaarlijks met hun familie naar Zeebrugge komen om de slag om de haven te herdenken.

Tweede Wereldoorlog
Tussen de twee wereldoorlogen in krijgt de Belgische marine een basis in Zeebrugge. Drie jaar later, in 1926, wordt ze al opgedoekt. Een vergissing die de politici pas inzien bij de mobilisatie in 1939.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog ondergaat Zeebrugge opnieuw een vreselijk bombardement. De bewoners slaan op de vlucht. Duitse troepen nemen hun intrek in de leegstaande huizen. Aanvankelijk gaat het er gemoedelijk aan toe, maar dat verandert naarmate de oorlog vordert. Alle oriëntatiepunten worden afgebroken. De duinen staan vol geschut.