Mensen maken de geschiedenis - DEEL 13

Victor Depaepe

Vervolg van: Mensen maken de Geschiedenis - DEEL 12

Het wordt nu stilaan tijd om terug naar mijn kantoor te gaan, teneinde het telegram te versturen aan Koningin Elisabeth II. Daar beschik ik over drie plaatsen, een vergaderingszaaltje met 10 zitplaatsen, een aanmeldings- en werkbureeltje en een privékantoor voor mij persoonlijk.

Deze drie plaatsen zijn propvol met perslui en nieuwsgierigen. Het is een heen en weergeloop als in een hoenderhok. Eens de plaats ingenomen achter mijn bureeltafel, vraag ik aan de mensen om enkele ogenblikken stilte, teneinde het telegram te kunnen versturen aan de Koningin van Engeland.

De journalisten spitsen de oren en staan er schrijvensgereed bij. Ik schrijf eerst de tekst van het telegram op een stuk kladpapier en dat is logisch, want ik heb reeds van op voorhand nagedacht over hetgeen ik aan Hare Majesteit zou telegraferen. Ik dicteer de tekst aan de Telegrafische Dienst en ik vraag uitdrukkelijk aan de bediende om een kopij van het bewuste telegram aan het adres van mijn Zakenkantoor te willen toesturen. Dat zal zekerlijk gebeuren, vertelt men mij aan de overkant van de lijn: want het is zeer uitzonderlijk dat wij een dergelijk telegram te versturen krijgen.

Het telegram is verstuurd op 8 juli 1963 om 12u33 (zie afdruk van het oorspronkelijk telegram). Hierna volgt de fotocopie van dit historisch dokument.

De vertaling in het nederlands luidt als volgt:

Hare Majesteit Elisabeth de Tweede, Koningin van Groot-Britania, Buckingbam Palace, Londen

Ik verlaat vandaag de Zeebrugse Vissershaven, met mijn vissersboot, “Koning Karel de Tweede Z. 264” met bestemming Seaford Baai, Sussex. Stop. Daar zal ik vissen in de kustwateren op grond van de Visserijprivilegiën van 10 juli 1660, geschonken door wijlen Karel de Tweede aan 50 Brugse scheepseigenaars. Stop. Zie publiek Archief SP 77/34. Stop. Ik kom niet als piraat, omdat ik alle vormen van piraterij afkeur, maar om aanspraak te maken op deze rechten en ik kom als een Britse vriend. Stop. Hare Majesteit beschikt nog steeds over de prerogatieven van de Britse Visserijindustrie. Stop. Ik en miljoenen mensen zouden willen weten, wat de waarde is van een Koninklijke handtekening in een land, waar eer, tradities en eerbied voor een handtekening de meest heiligen zaken zijn. Stop. God behoede Hare Majesteit!

Victor Depaepe.

Nu rest mij nog alleen afscheid te nemen van mijn vrouw Juliette , mijn vader en mijn aanwezige vrienden. Ik ga terug naar de kade, waar mijn scheepje gemeerd ligt en ik word gevolgd door al die mensen, die als het ware mijn kantoor bestormd hadden. Op foto 5 ziet men hoe stuurman André Mahieu en ikzelf de kadeladder afdalen. Foto 6 toont aan, hoe wij uitgewuifd worden en op Foto 7 varen wij het zeegat uit naar ons nog onbekende avonturen.

Wij stevenen recht naar de Seaford Baai, zuidaan van ”Dear Old England”

Lees verder: Mensen maken de geschiedenis - Deel 14