Getuigenissen van de familie De Vent

September 1944.

Op zondagmorgen kwam het alarmerende bericht dat we Heist binnen de drie dagen moesten verlaten. Dit bericht werd aangekondigd door agent Bekaert die van straat tot straat ging met een bel. s Namiddags ging Pa Prudent samen met nog enkele andere mannen uit de straat op verkenning naar Knokke. Het was toen verplicht om leegstaande huizen en appartementen vrij te geven voor de vluchtelingen.

Wij zijn gevlucht met de geleende stootkar van Constantje Trim. Anderen met kinderwagens, zelfs met fietsen zonder banden.Op de stootkar werden er matrassen, beddegoed, potten, pannen en zelfs enkele souvenirs opgeladen.Cecile : De oudste kinderen waren s morgens al vertrokken met enkele pakken en zakken. Het was toen nog erg kalm. s Namiddags tussen 14 uur en 16 uur was het ergst. De gevaarlijkste zone was tussen het bosje van Heist en de kerk van Duinbergen.

Er was zeer veel paniek onder de mensen en er werd zeer veel gebeden. Aangekomen in Knokke hadden we een appartement in de Lippenslaan, zonder verwarming, geen electriciteit, en slechts rond de middag enkele uren gas op een laag pitje. Er werd gebruik gemaakt van petroleumlampen. Wij hadden drie kamers, de matrassen werden op de grond gelegd.

Overal waren er Heistenaars: naast je, voor je, rechtover je...

Er moest geschuild worden in een wijnkelder die je moest delen met nog enkele families. Moest er hier een bom vallen, dan komt er niemand levend uit.

Wij hebben veel paardevlees, zeer taai, en appelmoes gegeten.

Zus lrène was bij Winterhulp en zette jaar werk te Knokke voort. Er was een school nabij de Lippenslaan, waar er zieke, oude en demente mensen uit Sluis, Heist, Ramskapelle en Westkapelle (rustoord) verzorgd werden door onder andere de zusters uit Heist.

In het begin was het rustig, nadien kwamen er veel bombardementen. Ook de Heilig Hartkerk werd beschoten.Broer Georges In het begin toen het nog rustig was, werd pa Prudent ongerust over ons huis. Ik ben dan naar Heist gekomen, over de velden weg (hoewel dat streng verboden was). Er was toen nog niets aan ons huis. Ik heb toen nog wat zelfgemaakte aardappelbloem die op de Zolder te drogen lag, meegenomen.

Op 15 oktober konden we Sluis zien branden. Er kwamen meer en meer vluchtelingen toegestroomd. Knokke geraakte echt overbevolkt.

De laatste dagen voor de bevrijding werd er volop gebombardeerd. 'Koolzakken'  werden de brisant-granaten genoemd. Langzamerhand werd het toch kalmer. Enkele mensen kwamen al eens uit de schuilkelder. Het was soms nog te vroeg.

De Lippenslaan werd bezet door tanks van de Canadezen.

De mensen konden het moeilijk geloven want ze hadden lang moeten wachten op de bevrijding. Omliggende dorpen en steden waren reeds enige tijd bevrijd. Lrène : Wij gingen zien op straat. Enkele Canadezen gingen aan hun middagmaal beginnen. Ze hadden alles klaargezet de boterhammen nogal rijk belegd, toen ze nog eens in hun tent gingen om het een en ander te halen had mijn oudste zus Martha alles al meegenomen. Ik had haar nog nooit zo vlug zien handelen. Wij hadden toen in de schuilkelders niet zo veel te eten.

Begin november gingen wij terug naar huis. Wij waren één van de eersten.

Broer Georges : Heist was een spookstad. Het gras groeide er in de straten. Electriciteitsdraden lagen op de grond, huizen waren beschadigd, katten lagen dood op straat.

Wij hadden nog geluk, buiten enkele kapotte ruiten en een ingetrapte deur, enkele geforceerde kasten (er was niet veel gestolen, want wij hadden zo veel mogelijk mee), was ons huis nog intact.

Marie-Christine Dezutter