HET VEULEN

Gerard Adriaenssens

Er loopt een paard
rustig in de wei,
strelend voor ‘t oog
is het voor mij.
‘t Geboorteuur
komt naderbij.
‘t Ziet er naar uit,
we kunnen het hopen,
dat er in mei
een veulen bij zal lopen.
Voor ‘t groot moment,
ze voelt het al
komt ze weer ‘s nachts
in d’oude stal.
Een week dan waken
hoort er bij.
Het paard rust niet
meer op haar zij.
Is dan weer eens
de blaas gebroken,
‘t veulen laat zien
zijn stevige poten.

‘t Gebeurt meestal
in ‘t nachtelijk uur:
weer nieuw leven
in de natuur.
Met niemand wil ik ruilen
als ‘t veulen wordt geboren
en zich hinnikend
voor d’eerste maal laat horen.
De merrie kijkt
nog rustig toe
van al die drukte
is ze nog moe.
Waggelend en steunend
komt ‘t veulen recht
hierbij geholpen
door onze knecht.
Het zoekt de uier
‘t is mooi voor elk
daar vindt het weer
die goede melk.

Merrie en veulen
(Foto Guillaume Sandelé 8 jaar )