De dancings van Knokke-Heist - Deel 2

Erik F. Baeyens

Knokke dorp

In de “early sixties” kwamen de dancings als paddestoelen uit de grond gekropen. In de rustige volkse De Judestraat - waar mijn ouders het enigste volkscafé openhielden, genaamd “Lambert” naar de afgekorte voornaam van Lambertus Baeyens, kwam in een villa de “Uilspiegel”, later “Don Quichote”, vervolgens “Crazy Horse”, uitgebaat door Daniel Varilone, zoon van Pol van “De Hoeve” en nu restaurant “‘t Brochetje”. Meer westwaarts was de “Macumba” in nummer 77. Een huis dat wat van de straat afgelegen was en via een boogpoort bereikbaar was. Het werd uitgebaat door een zekere Armand Castiau. Dan waren er nog “The Ranch” en ernaast de privé “Yenga Club”, nu metaalconstructie Vande Berghe. In de Klerckstraat ter hoogte van het Gemeenteplein, beter gekend onder de benaming Groentemarkt, kwam “Le Totem” in een villa. Le Totem en The Ranch waren ingericht als Amerikaans Wild-West indianeninterieurs.

De Totem

De Totem werd geïnstalleerd in de chalet “Marguerite”, die toen in de Polderstraat stond en bewoond werd door de twee “oude-jonge” dochters Malou. Meester de Roo woonde in een klein huisje aan de oostkant. Hij gaf les aan de “knechtjongens” (nota van de schrijver: in Knokke liepen toen ook nog “meisjongens” vrij rond. Dat waren geen travestieten, maar respectabele dochters van Knokkenaars die les kregen in de “Meisjesgemeenteschool”, waar nu het politiebureel is gevestigd in de Van Steenestraat).

De grote villa was eigendom van Eugeen De Klerck, die het verkocht aan een zekere De Decker uit Brussel. Ildephonse Malou werd vervolgens eigenaar. In 1968 brandde het zaakje af.

Op zaterdag 13 januari 1968 blokletterde het “Brugsch Handelsblad” op haar voorpagina:

Bar “Le Totem” te Knokke uitgebrand

We citeren het verslag: “Donderdag jl. omstreeks 4 u. in de morgen brak in de Knokse bar “Le Totem” wegens een nog niet achterhaalde oorzaak brand uit. Er was op dit ogenblik niemand in het gebouw aanwezig en het vuur werd pas geruime tijd later opgemerkt door voorbijgangers die van een feest terugkeerden. Toen de inderhaast opgeroepen brandweer ter plaatse kwam was er geen kans meer om eventueel nog een gedeelte van de bar te redden, zodat de brandweerlieden er zich moesten toe beperken uitbreiding van het vuur te voorkomen; een opdracht waarin zij overigens ook slaagden. De bar brandde echter volledig uit en er bleven slechts enkele buitenmuren overeind staan.

In 1966 kwam “Le Totem” verscheidene malen in de aktualiteit n.a.v. de zaken Bigini en De Leender. Het was daar dat in mei 1966 André Bigini en zijn spitsbroeders, na de rammeling die zij François Jacobs toedienden op het Albertplein, toevlucht zochten, en waar zij hun wapens verstopten. Bij de opzoekingen naar het stoffelijk overschot van de vermoorde Brusselse agent De Leender werd ook in “Le Totem” een huiszoeking verricht, terwijl de ganse tuin rondom het gebouw door soldaten uitgekamd werd (1).

“Le Totem” was voorheen een villa van de te Knokke bekende familie Malou. Het gebouw was thans verhuurd als kabaret.”

(Tot daar de krant. We hebben de eigenaar van de “Totem” gecontacteerd, maar deze wenste niet met ons aan dit artikel samen te werken, waarvan akte).

In de nauwe Pepersstraat nr. 3 zagen achtereenvolgens de “Peter Pan” (Manu Jacobs?), “Twist-Bar”, “Thalassa” en “Baron’s Club” het nachtlicht.

Tenslotte in de Lippenslaan nr. 6 tegenover de parochiale H. Margaretakerk werd in de voormalige cinema “Monty” de dancing “Sea Boat” uitgebaat. Toch was de meest populaire dancing van Knokke dorp, naast de in ons vorig nummer van “Cnoc is ier” behandelde “De Hoeve”.

The Ranch

In 1955 huurden de gebroeders Roger en René Denys met hun respectievelijke echtgenotes de villa in een bocht in De Judestraat aan kunstschilder Deleval om er een “etablissement” uit te baten. Deleval was ook medestichter van het reclameblad “l’Informateur” (zie “Cnoc is ier” nr 38, jaargang 2001).

De villa werd oorspronkelijk gebouwd door de familie van de befaamde porseleinfabriek “Villeroy en Boch”. Deze verkocht het huis later aan schilder Deleval en betrok de villa er recht tegenover, nu restaurant ‘t Brochetje. Contractueel werd vastgelegd dat de villa enkel mocht dienen als culturele ontmoetingsplaats, bijvoorbeeld als literaire club zag mevrouw Deleval het wel zitten. De families Denys hadden echter andere plannen en uiteindelijk werd het huis anderhalf jaar later aangekocht.

Ingang van The Ranch (Studio-foto ARS-NOVA, Brussel)

Knokke zou nooit meer zijn zoals weleer

Op 18 mei 1955 vlogen de deuren wijd open van de bar-dancing “The Ranch” voor het levenslustige uitgaanspubliek. Het werd drummen om er in te geraken en terug drummen om eruit te geraken. Er werd gedanst op een piste van enkele tegels groot. Een jaar later werd de zaak uitgebreid met een terras op de binnenkoer en kon er ‘s namiddags met mooi weer in de tuin gedanst worden. Er bestond toen nog geen sluitingstijd, de zaak was zeven op zeven dagen open en menig uitgangstype beschouwde de Ranch na een tijd dan ook als hun tweede verblijf.

In een interview vertelde Suzy me later hoe ze de politie eens had moeten oproepen voor twee “ezels” die in haar tuin de bloemen aan het opvreten waren. Omdat de ordehandhavers dachten dat het om enkele tegendraadse drinkebroers ging, rukte ze met volle politiemacht uit om de snoodaards bij de kraag te vatten. De consternatie was dan ook kompleet toen het misverstand aan het licht kwam. De echte ezels werden manu-militari teruggedreven naar de aangrenzende weide waar ze thuishoorden.

Eind 1956 gingen het echtpaar René (1928-1995) en Mary Denys (meisjesnaam Wijs) solo. Eerst werd de “Parador” geopend, in een villa waar nu de supermarkt “Delhaize” is gevestigd; daarna trokken ze naar een pand op het Van Bunnenplein nr. 8 (naast de “Wiener Weinstube”), de “New Dixieland”.

De bar met Rodenbach van ‘t vat (Studio-foto ARS-NOVA, Brussel)

Een droevige bladzijde

Suzy Rombouts, eigenaar The Ranch

Een droevige bladzijde van de Ranch werd geschreven toen op 24 februari 1959 Roger Denys bij een auto-ongeval om het leven kwam. Freddy Cocquyt, toen gerenommeerd fotograaf van het wulpse nachtleven en vrouwelijk schoon, vertelde mij het volgende: “Roger was naar Gent getrokken om zijn auto te laten nazien in een garage. Omdat hij gedronken had, liet hij zich terugvoeren naar Knokke door de garagist. In die tijd liep de Rijksweg nog door de dorpskom van Hoeke. De auto ging daar uit de bocht en Roger die op de passagierszetel had plaats genomen, werd eruit geslingerd en kwam met het hoofd tegen een boom terecht. Op slag dood.” Zijn vrouw Suzy, die een voorgevoel had, was hun tegemoet gereden en werd zo op de plaats van het ongeval met de harde werkelijkheid geconfronteerd.

Mevrouw Denys (meisjesnaam Rombouts) stond er nu alleen voor. Zoals eerder vermeld, draaide de dancing zeven op zeven dagen. Samen met de garçons en met vriend Roger werd de zaak verder draaiende gehouden en ging het leven verder.

Voor vijf frank kon men twee platen kiezen op de “Seeburg” juke box (noot van de schrijver: die dingen werkten ook met één halve Kongolese frank en hij kan het weten, want hij voer toen voor de CMB op Matadi). Er werden veel “vrijvertjes” gedanst op de meeslepende tonen van “Ma vie” (Alain Barrière), “Mes Mains” (Gilbert Bécaud), “Marina” (Rocco Granata), “Venus” (Gloria Lasso). De meest favoriete song van de Ranch was van Dalida: “Le jour la pluie viendra”. Voor de actievere jongens en meisjes waren Rock’n Roll, twist, Cha,Cha,Cha, enz. nooit ver weg.

Tenslotte stond er inderdaad “Music for everyone” op de juke box.

Garçons Dolf Van Temsche, Gerome Van Paemel en patron Roger Denys (foto Freddy)

Tussen enkele razzia’s van de flikken

Tussen enkele razzia’s van de flikken in (eeuwig op jacht naar minderjarigen) en accijnzen (op zoek naar sterk alcoholische dranken, toen verboden), kreeg de Ranch ook bezoek van bekende zangers zoals Gloria Lasso, Philip Clay, Charles Aznavour en Paul Anka, die met zijn vader binnen kwam omdat hij nog geen 18 jaar oud was.

Adamo was vaste klant. Nadat hij voor de kost in een etablissement op de zeedijk zijn boterham had verdiend, kwam hij van het “dolce vita” nagenieten in de Ranch.

Suzy zou met haar tweede levensgezel Roger De Mulder de zaak blijven runnen tot september 1975. Daarna werd het nog verhuurd aan een nieuwe uitbater. Door slecht management ging deze failliet en uiteindelijk anderhalf jaar later werd de Ranch verkocht. Nadien heeft de villa plaats moeten ruimen voor enkele woonhuizen.

In de Judestraat, eens “the place to be” en uitgaansbuurt, keerde de rust terug. De “jeugd van toen” trouwde, kreeg kinderen en zijn nu vergrijsde opa’s en oma’s.

De “swinging sixties” behoorden definitief tot het verleden.

Garçon Gerome Van Pamel, klant René Van Laer en garçon Dolf Van Temsche

Oproep van de schrijver:

Van de Knokse dancings zijn waarschijnlijk geen archieven bewaard gebleven. Navraag op het gemeentehuis, brandweer en politiekantoor leverde niets op. Rest nog het Handelsregister in Brugge. Maar omdat veel van deze etablissementen onder een firmanaam werden ingeschreven, is dit zoeken naar een speld in een hooiberg.

Onbegonnen werk dus. Ook alle fotomateriaal lijkt plots in rook opgegaan. We hopen met deze oproep bij de lezers wat los te weken en getuigenissen, hoe klein ook bruikbaar materiaal (al was het maar een oude sleutelhanger) in bruikleen te mogen ontvangen. In de volgende editie volgen we de Lippenslaan met de zijstraten tot aan de zeedijk.

Gloria Lasso en enkele succesnummers van haar

De bar op het terras van links naar rechts Gerome, Suzy, Dolf, Roger en Jean (?)

Voetnoot

(1) Het lijk van agent De Leender werd later in de duinen van Blankenberge aangetroffen.