Dorsen, wannen en strosnijden
De eenvoudigste manier om graan uit aren los te maken is met de hand. Een tweede mogelijkheid is het slaan van de aren tegen een hard voorwerp – bv. planken wand (slagpaard). Het graan kan ook losgemaakt worden met behulp van een werktuig. In onze streken was vanaf de middeleeuwen tot rond het begin van de 20ste eeuw de dorsvlegel het meest gebruikte werktuig.
Vanaf 1825 doen dorsmachines hun intrede. Deze worden in het begin aangedreven door een rosmolen. Vanaf het midden van de 19de eeuw gebeurt de aandrijving door een stoomlocomobiel, later vervangen door gas- en dieselmotoren en in het begin van de 20ste eeuw door tractoren. Op het einde van de 19de eeuw verschijnen in Amerika de maaidorsers, getrokken door paarden, later door een tractor. Na de Tweede Wereldoorlog worden zelfrijdende maaidorsers ontworpen.
Al in de middeleeuwen bestond de wan, een platte schelpvormige mand, gemaakt van smalle wilgen en fijne wissen. De oudste wanmolens waren uitgerust met een draaibare as met windborden. Ze bezaten nog geen zeven, zodat enkel stof, kaf en lichte onkruidzaden weggeblazen werden. De wanmolen werd bruikbaarder door het toevoegen van een stel zeven.
Stro dat werd gebruikt als dakbedekking of als vulling voor een strozak werd niet gesneden. Stro als strooisel en voedsel voor de dieren werd wel versneden. Daarvoor werd een strosnijder gebruikt, oorspronkelijk voorzien van een groot beweegbaar mes dat echter vanaf het einde van de 18de eeuw vervangen door een groot wiel met messen.